Interview Anouschka Couwenberg: Triagist en doktersassistent - NVDA

Interview Anouschka Couwenberg: Triagist en doktersassistent

Anouschka Couwenberg is al 15 jaar werkzaam als triagist en combineert haar passie voor de zorg met het coachen van triagisten in opleiding. Daarnaast is ze ook doktersassistent op de huisartsenpost in Uden. De afwisseling in haar werk houdt haar scherp en gemotiveerd, omdat ze dagelijks te maken krijgt met uiteenlopende problemen, ziekten en vragen van patiënten. Wat haar de meeste voldoening geeft, is het gevoel dat ze mensen echt kan helpen, vooral wanneer ze ervoor kan zorgen dat ze zich gehoord voelen en de juiste zorg krijgen. 

Nieuwsgierig naar het werk van Anouschka, beluister dan ook de podcast Is er ook een doktersassistent in de zaal? Aflevering 1 over Triage. 

Hoe ben je triagist geworden en wat motiveert je na 15 jaar nog steeds?
Ik ben vanuit Noord-Holland verhuisd en had al ervaring als hartfunctie-assistent en medisch pedicure. Ik zocht meer uitdaging en spanning in mijn werk en toen mijn praktijkmanager me adviseerde om bij de huisartsenpost te solliciteren, bleek dat perfect bij mij te passen. Vooral de alertheid en het werken met spoed trokken me aan. Ik functioneer het beste onder druk en hou ervan om mensen in uiteenlopende situaties te helpen.

Kun je een voorbeeld geven van de afwisseling in je werk?
De afwisseling zit zowel in de medische problemen als in hoe patiënten hun situatie beleven. De ene keer draait het om geruststelling, de andere keer om snel handelen. Je moet flexibel zijn en goed kunnen inschatten wat op dat moment nodig is, zowel emotioneel als medisch.

Welke veranderingen heb je de afgelopen jaren gezien binnen de triage?
De eisen aan triagisten zijn veel hoger geworden. We nemen steeds meer taken over van de huisarts en de druk op de huisartsenpost is enorm gestegen. Mensen willen sneller geholpen worden en de zorgvragen zijn gevarieerder, van spoed tot chronische zorg zoals terminale patiënten.

Ernstige voorvallen maken de meeste indruk op je. Kun je daar een voorbeeld van geven?
Telefonische reanimaties zijn altijd intens. Je moet in een soort ‘bubbel’ schakelen om de juiste instructies te geven en de situatie goed te begeleiden. Na zo’n oproep heb je vaak een moment van rust nodig, en gelukkig is er ondersteuning van ons BOT-team om te checken hoe het met je gaat. BOT staat voor bedrijfsopvang team. Dit zijn geschoolde collega’s die contact met opnemen en kijken hoe het met je gaat.

Wat is het verschil tussen iemand helpen en iemand écht goed helpen?
Echt goed helpen betekent dat je ingaat op de zorgen en behoeften van de patiënt. Luisteren is essentieel. Aan het einde van een gesprek vraag ik altijd of de patiënt alles begrijpt en zich kan vinden in het advies. Het belangrijkste is dat de patiënt zich gehoord voelt, ook als je niet aan alle verwachtingen kunt voldoen.

Wat zou je willen meegeven aan iemand die overweegt triagist te worden?
Ons vak is uitdagend en geeft veel voldoening. Je werkt met spoedvragen, wat veel energie kan geven. Het is belangrijk om goed te luisteren en in te spelen op de situatie. Het vak vereist inzet, maar je krijgt er veel voor terug, zowel in waardering van patiënten als in de groei van je eigen kennis.

Welke vaardigheden probeer je triagisten in opleiding mee te geven?
Ik leer ze het belang van luisteren en reflecteren op hun eigen werk. Het gaat niet alleen om het toepassen van het gespreksmodel, maar ook om het aanvoelen van wat er niet wordt gezegd. Zelfreflectie is daarbij belangrijk om beter te worden in het vak.

Wat zijn de grootste uitdagingen voor triagisten in de toekomst?
Een grote uitdaging is het vinden van voldoende geschoold personeel. Het vak is onderbelicht en er is meer scholing en kennis nodig. Ook moet het beter beloond worden om meer professionals aan te trekken.

Welke tip heb je voor doktersassistenten die ook triage doen?
Verdiep je in telefonische triage en overleg met je werkgever of scholing mogelijk is. Door je eigen kennis hierin te vergroten wordt het makkelijker om in urgentie te denken. Dit is een verrijking bij het inplannen van spreekuren. Ook biedt het meer houvast om urgente problemen makkelijker te onderkennen.